Geliefd vanwege zon, zee en strand. De Algarve, overbekend van de gele en rode kliffen. Geroemd om de mooiste kusten van Europa.
De kakofonie weerklinkt boven het reisgewoel uit. Een vertrekhal vol gedempte vliegveldgeluiden. Van gespeksflarden, huilende kinderen tot onverstaanbare vluchtinformatie.
In het hoogseizoen behoorlijk druk. Snikheet, zodra de temperatuur stijgt tot wel 40°. Elk snippertje levensruimte ten prooi aan massatoerisme, zou je denken. (meer…)
Een routineblik op de keukentafel bij binnenkomst. Om de boodschappen te checken. Die vandaag in huis moeten worden gehaald. Mijn oog valt op een ogenschijnlijk urgente aanschaf. Dringend, maar met een kwinkslag. Blijkt uit de glimlach van smiley.
Een bord aan een hek, op het pleintje. Bij de plaats waar wij regelmatig uitkijken. Over die eindeloze oceaan. Laat geen hondenpoep achter op het strand. Verontreinig de zee niet. Streef naar hergebruik en bescherm de natuur. Wees voorbereid op morgen. Klare taal in deze anonieme boodschap. (meer…)
“Oude hippies kom je er nog tegen”. De reclamebelofte op een website die ik bezocht. Ilian, onze oudste kleinzoon zag het wel zitten. Een bord en een surfpak huren om lekker te gaan ‘subben’ (surfboarden). Uitdagend vanwege de enorme golven. Soms hoger dan tweeënhalve meter. Tientallen meters doorrollend naar het strand.
Verblijd onderweg er naartoe. In een adembenemende rit. Bekoord door ongerepte schoonheid. Als vanzelf in een vertraagd tempo. Met je voet losjes op het gaspedaal. Via kronkelende weggetjes voorbij de toppen van de kliffen. Omlijst met spectaculaire vergezichten. Opeens sta je oog in oog met Portugal’s woeste westkust. (meer…)
Het andere gezicht van de Algarve. Tussen Faro en de Guadiana. De grensrivier met Spanje in het oosten. In het noorden beschut door het bergland. Tussen bergen en kust, een lieflijk glooiend heuvellandschap. Puur en minder toeristisch is deze kuststrook. Een aaneenschakeling van lagunes en kilometerslange zandstranden. (meer…)
De sinaasappel. In Europa, bekend sinds de 15e eeuw. Portugal importeerde ze het eerst uit China. De Algarve is synoniem voor gezond leven. Wat ons betreft zeer zeker. Tijdens een wandeling in het zonnetje kom je ze tegen.
Overal hangen ze aan de bomen! Niet te missen onderweg, in boomgaarden. Voor de verkoop aangeboden in kistjes op erven. Op volgeladen, in elkaar geflanste verkoopkraampjes langs de straat. (meer…)
In een vlaag van enthousiasme gekocht. Smoorverliefd geworden, begrijpelijk. Op dat schilderachtige Portugese huisje. In het ingeslapen dorpje Vale de Santiago.
Het Klokhuis gedoopt na te zijn ingericht. Een uitstekend logeeradres voor de kinderen. En, niet te vergeten een rijke schare aan kleinkinderen. Ideaalbeeld en werkelijkheid lopen nogal eens uiteen.
Vele wegen leiden naar Rome, zegt ’t spreekwoord. Geldt ook voor Vale de Santiago. Snel, oppervlakkig over de tolweg A2. Iets minder snel, fraaier en kosteloos via de IC1.
De magnifieke, toverachtige route dat kan ook. Schitterend mooi, die adembenemende uitzichten. Maar wel een ommelands reis. Over de N266 naar Monchique, vanuit centraal Algarve. (meer…)
Op loopafstand van ons honk. Na het ontbijt. Op je dooie akkertje. Mooie ochtendwandeling. Bij opkomende zon. Fluitende vogels, zoemende insecten. Een blaffende hond. Achter een hoge muur, die tuin en erf afschermt. Genoeg afleiding. Vooraf, aan lekker ontspannend een baantje lopen.
Rechtsaf over de stoffige, onverharde weg vol kuilen en gaten. Rondspieden of er geen auto aankomt. Achterop rijdend of tegemoetkomend. Sporadisch weliswaar, maar toch. Niet fijn zo’n stofwolk over je heen, afkomstig uit een mini-zandstorm. (meer…)
Muito bem antwoord ik. Rondblikkend op het Largo da Sé. Tja, een routinevraag. Hoe gaat ’t ermee. Luidkeels gesteld door een dakloze. Gewekt uit z’n dutje in de middagzon.
Faro, hoofdstad van de Algarve. Vlakbij het middeleeuwse monument in het oude stadsgedeelte, Arco da Vila. Aangesproken door die ontheemde.
Uitgerust van zijn zelf-toebedeelde taak. Luitjes levend van de gebruikelijke fooi die het oplevert. Als onbezoldigd stadsparkeerwachter. Automobilisten wijzen op een vrije parkeerplaats. (meer…)
Die aanprijzing boven het rek, buiten. Gebakken lucht. De suggestie op die bordjes. Niks, geen voordeeltje te behalen. Eén kaartje voor € 0.25. Vier stuks kosten € 1.00. Nul kwantumkorting bij afname van vier stuks. Welke oen trapt daar nu in.
Niemand natuurlijk met enig verstand, behalve ik. Toevallig wel, omdat Rita verlegen zat om zulke kaartjes. Gisteren WhatsApp-te ik een foto. Om de draak te steken met dat doorzichtige lokkertje. (meer…)
Spreek uit: Odeseise, niet Ode-keik-suh. Zoals die Hollander. Bij een toevallige ontmoeting. Onbegrijpelijke uitspraak. Prakkiseren. Het kwartje viel niet. Ineens kreeg ik het door. Niet bepaald taalvaardig. Wie ben ik om hem te corrigeren. Met mijn rudimentaire kennis van ’t Portugees. In mij schuilt geen betweterig type.
