Herinnering
Toevallig kwam ik er een tegen. De contour van een levensechte figuur. Een reclamebord dat mijn geheugen op het spoor zette. Een laatje ging piepend open. Er zat een stokoude ervaring in. Die ik opriep uit m’n stoffige bovenkamer.
Vilamoura, verheerlijkt als de stad der liefde, las ik ergens. Kunstmatig aangelegd toeristenoord. Voor wie houdt van luxe en glamour, je-van-het. Speelplaats van de Jetset is de jachthaven. Om te flaneren op de aanliggende boulevard. Rond te kijken en bekeken te worden.
Toen hij nog werd uitgebaat kwam ik er regelmatig. Voor een broek of trui, een bijpassend overhemd. In de kledingzaak die mijn favoriete merk verkocht. Arrow, Amerikaans van oorsprong. In Vilamoura, nota bene.
Beeldvorming
Wie kent ze niet. Reclameborden die bedrijven gebruiken. Als beeldmerk. Een display in het jargon van marketing types. Want in die wereld is Engels de voertaal.
Een aaneenschakeling van luxe jachten, restaurants en winkels. Zelfs een casino. In dat mondaine en exclusieve recreatieparadijs. Extravagante golfbanen en sportfaciliteiten te over. Vanaf de N125 bereikbaar, via een schitterende, uitstekend onderhouden infrastructuur.
Vroeger zag je ze vaker in de winkelstraat. Uit de gratie geraakt. Billboards met levensgroot geportretteerde personen. Als corporate identity. Geen enkel zichzelf respecterend A-merk gebruikt ze nog.
Pijlsnel
Een prima wandeldoel, een die het nuttige met het aangename verenigde. Lopend op blote voeten langs de vloedlijn. In stevige pas over het strand van Olhos de Água naar Vilamoura.
Regelmatig wierp ik een blik in de etalage. Lekker gemaakt met een fraai dessin waar ik voor viel. Willoos de winkel ingelokt. Snel als de spreekwoordelijke pijl uit een boog. De Portugese verkoopster toonde zich een vakvrouw. Een modebewuste jongedame. Rondstrooiend met trefzekere kledingadviezen.
Het strand van Vilamoura ligt vlakbij het centrum. Dichtbij, als je er niet vies van bent. Je beste beentje voor te zetten. Oostelijk van de jachthaven moet je zijn. Praia de Vilamoura is een uitgestrekte zandvlakte, doorlopend tot Quarteira.
Bijzonder
De collectie bestond aanvankelijk uit klassieke overhemden, maar werd stilaan uitgebreid. Shirts die je vriendelijk een prettige dag toewensten. ‘Have a good day’ stond te lezen. Op het lusje van elk exemplaar. Ingenaaid aan de binnenkant van de boord.
De andere kant moet je op, voor de terugweg. Westelijk dus. Over een kilometers lang strand. Praia da Falésia, eindeloos en indrukwekkend. Langs een metershoge rood/gele rotswand, die eindigt bij Olhos de Água.
Aangestaard door zonaanbidders in de avondgloed. Komisch, nogal verbaasd een niet-badgast te zien voorbijkomen. Beladen met de oogst van een dagje hebberig shoppen.
Amusant
Het voorval hield mij bezig, onderweg. Zomaar liet ik het uit mijn mond vallen. Niet met de opzet indiscreet te zijn. “Mijn complimenten”, zei ik. “U kleedt uw vriend of partner vast ook heel modieus. Of laat hij zich niet leiden door uw goede smaak?”.
“Ach mannen”, antwoordde de Arrow-styliste. Met een ontwapenende glimlach. “Deze hier naast mij. Moppert nooit, is niet veeleisend of jaloers”. Veelbetekenend wees zij ondertussen op de manshoge reclamefiguur.
Lachend zwaaide zij mij uit. Een hand op de schouder bij die onverstoorbare Arrow-man. Verguld met haar ideaalbeeld. Van bordkarton.
Robert Steur
Woordenbrei | https://woordenbrei.wordpress.com
Twitter | https://twitter.com/Woordenbrei_
